مونا محمدی – در این سال ها هر روز که طول رودخانه را می پیمایم تا به محل کارم برسم، بارها و بارها وضعیت اسفناک رودخانه کارون را دیده ام، چه روزها بوده که با دیدن زباله ها و نخاله ها در ساحل کارون بغض گلویم را فشرده و چه روزها بوده که دعا کرده ام و از خدا خواسته ام که این رودخانه را که هزاران سال جاری است برای ما و نسل های بعد حفظ کند.
چقدر تاسف و ساعت ها غصه خورده ام وقتی که می بینم زباله ها و به خصوص پلاستیک به صورت بطری و کیسه نه تنها در پارک های شهرها که در حد فاصل میان شهرها که هیچ پاکبانی برای تمیز کردن ندارند رها شده اند و حتی می بینم پرندگان مهاجر نیز سر از زباله های رها شده در سطح پارک ها درآورده اند و این موضوع مرگ تدریجی آن ها را در پی خواهد داشت. چقدر دیده ام که زباله ها از درون خودروها به بیرون پرتاب می شوند و یا عابرین پیاده زباله ها را در خیابان و یا پیاده رو دور می اندازند. گاهی به دنبال افراد می دوم و به آن ها می گویم که چرا زباله می ریزند برخی، زباله ها را جمع می کنند برخی مسخره می کنند برخی هم فقط نگاهی عاقل اندر سفیه می کنند و می روند. گاه، حتی اگر بخواهی زباله ای را در سطل بیندازی میبینی سطل بوده و آنرا از جا درآورده اند و برده اند و یا اصلا سطلی وجود ندارد.
بارها با خودم فکر کردم ای کاش هر که زباله بریزد، نیرویی بود که می توانست زباله را به درب خانه و حتی داخل خانه او ببرد تا متوجه شود چه کار ناپسندی انجام داده است. ولی افسوس که مقدور نیست.
ما را چه می شود.
آیا تا به حال به این موضوع اندیشیده ایم که آیا ما به عمد و داوطلبانه با چاقو صورتمان را زخم می-کنیم یا چاقو در جسم و جانمان فرو می کنیم؟ قدر مسلم است که چنین کاری مرتکب نمی شویم. پس چرا اینگونه بی تفاوت از کنار اینهمه زباله، نخاله و حتی آتش زدن درختان نه تنها در جلوی درب منازل و مغازه ها بلکه در پارک های جنگلی درون شهرها و درختان واقع در مسیر جاده ها به سادگی عبور می کنیم؟
آیا تا به حال به این موضوع اندیشیده ایم که نخاله ها و زباله هایی که در کنار رودخانه ها می ریزیم به تدریج وارد آب شده و موجب ایجاد بیماری و حتی سرطان می شوند و همینطور آلودگی زباله ها و نخاله های در سطح محلات با باد به داخل ریه ها و حتی به درون خانه یمان راه پیدا می کنند و می-تواند انواع بیماری حتی لاعلاج و صعب العلاج را باعث شود؟
آیا تا به حال به این موضوع توجه نموده ایم که به خصوص در تابستان در مناطق شهری پر درخت مانند شهرک نفت و نیوساید اهواز و بریم آبادان به دلیل وجود درختان چقدر هوا بهتر و مطبوع تر است در حالی که در سطح شهر با وجود فقر فضای سبز، بارها دیده ام که متاسفانه علاوه بر اهالی محلات، مغازه داران نیز برای بهتر دیده شدن مغازه خود اقدام به از بین بردن درختان می نمایند بدون اینکه واهمه ای از پرداخت جریمه داشته باشند و علاوه بر این دامنه از بین بردن درختان به پارک های جنگلی درون شهری و درختان بین شهری هم رسیده است و آن ها را آتش می زنند تا زغال درست کنند؟
تاوان این همه بی رحمی نسبت به طبیعت را با انواع بیماری ها، تغییر آب و هوا، خشکسالی، کم بارشی و طوفان های خاک پرداخت نموده ایم و اگر چاره ای نیندیشیم دیگر شهرهایمان قابل سکونت نخواهند بود.
مدتهاست به این می اندیشم که ای کاش حرکتی کنیم از محله مان از شهرمان، از استان مان برای سلام به طبیعت، پاک سازی و پایش آن، کاشت درختان در کوی و برزن و فواصل میان شهرها و در این راه همه به کمک بیایند. دانش آموزان، دانشجویان، اساتید دانشگاه ها، مردم عادی و کوچه بازار، کارمندان، مدیران عامل ارگان های دولتی و غیر دولتی برای در اختیار قرار دادن امکانات لازم، همه و همه برای راه اندازی پویشی به نام خوزستان پاک. در این پویش همگی در روزهای تعطیل و یا جمعه در مکان های مختلف دور یکدیگر جمع شوند و تا می توانند زباله ها و نخاله ها را از سطح شهرها، کنار رودخانه ها و دشت های میان شهرها جمع آوری نمایند. با ایجاد گروه های فرهنگی در سطح محلات و شهرها فرهنگ سازی کنند و همگی را تشویق نمایند که از ریختن زباله و نخاله و آتش زدن درختان خودداری کرده و نیز زباله گردها را سامان دهی کنند. درخت بکارند در خیابان ها و دشت ها برای داشتن هوای مطبوع و جلوگیری از خیزش خاک.
شاید به نظر برسد برخی از این اقدامات به عهده افراد عادی نیست و به عهده شهرداری است. ولی واقعیت این است که تا ما نخواهیم و تا خودمان اراده نکنیم کوی و برزن و طبیعت ما رنگ پاکیزگی را نخواهد دید. باید با فرهنگ سازی و تلاش و ایجاد محیطی پاکیزه، دیگران را نیز تشویق به نگهداری محیط زندگی شهری و بین شهری نماییم و همان گونه که ما به طبیعت عشق می ورزیم دیگران نیز همین حس را تجربه کنند و در این راه تلاش نمایند. ما همگی دست در دست یکدیگر، محیط بانانی بیشمار برای نگهداری محیط زیست خود هستیم و می توانیم الگویی باشیم در سطح شهر، استان، کشور و حتی در سطح بین المللی.
دست به دست هم دهیم به مهر تا کنیم روستا، شهر، استان و کشورمان را آباد.
پایدار باشید.